Odezwa Komitetu Honorowego

Obchodów Narodowego Święta Niepodległości 11 Listopada w Województwie Lubelskim

Mieszkańcy Lublina i Województwa lubelskiego! Rodacy!

11 listopada 1918 roku, zakończyła się I wojna światowa. "Wielka Wojna", jak ją ówcześnie nazywano, miała być wojną ostatnią, kresem wojen cywilizowanej ludzkości, swoistym końcem niechlubnej dla świata historii i początkiem nowej ery - ery pokoju. Prognoza ta, niestety, nie sprawdziła się, wybuchła kolejna, jeszcze bardziej krwawa  w skutkach II wojna światowa. Starania o pokój trwają do czasów nam współczesnych i wymagają nieustannych działań ze strony całej światowej społeczności.

W   "Wielkiej  Wojnie", państwa Ententy, w szczególności Francja, Wielka Brytania    i Stany  Zjednoczone  Ameryki  Północnej  pokonały  Niemcy  i  Austrię,  które  wraz z  wyczerpaną  wojną  i  pogrążoną  w  rewolucyjnym  chaosie  carską  Rosją,  były   w stosunku do Polski państwami zaborczymi, które w sposób barbarzyński, najpierw dwukrotnie dokonywały rozbiorów, aby w roku 1795 ostatecznie pozbawić Polskę całości terytorium i bytu państwowego.

Dzięki spektakularnej klęsce trzech państw zaborczych, otworzyła się w Europie przestrzeń polityczna dla odrodzenia się polskiej państwowości . Ówczesne polskie elity polityczne - Józef Piłsudski, Roman Dmowski, Ignacy Paderewski, Wincenty Witos, Ignacy Daszyński, Wojciech Korfanty - posiadając wsparcie narodu oraz poparcie części światowych przywódców, z Prezydentem Stanów Zjednoczonych Woodrow Wilsonem na czele, wykorzystały tę dziejową szansę.

Gdy w wyniku rozstrzygnięć politycznych w 1918 roku pojawiła się możliwość zbudowania niepodległego bytu, naród polski był na to przygotowany. Zdeterminowany wielowiekowym zniewoleniem, osiągnął upragniony cel - niepodległość. Zabiegi dyplomatyczne na konferencji pokojowej w Wersalu, powstania wielkopolskie i śląskie, wysiłki administracyjne i wojskowe całego polskiego społeczeństwa doprowadziły ostatecznie – po 123 latach niewoli – do odrodzenia państwa polskiego. Dokonał tego świadomy swej historii i kultury naród. Naród, który przez pięć pokoleń nie  ustawał  w wysiłkach, by wskrzesić byt państwowy. Czynił to na powstańczych polach bitew, w działalności społecznej, ekonomicznej, kulturowej, w żarliwej modlitwie. Jak mówił św. Jan Paweł II „Naród polski przeszedł ciężką próbę utraty niepodległości, która trwała z górą sto lat, a mimo to pośród tej próby pozostał sobą. Pozostał duchowo niepodległy, ponieważ miał swoją kulturę”. W istocie tak było – społeczeństwo polskie nieustanie,  doskonaliło  się,  samoorganizowało,  wzmacniało   potencjał  kulturowy   i ekonomiczny.

W wolnej już Rzeczypospolitej, w 1937 roku, Sejm ustanowił dzień 11 listopada Świętem odzyskanej niepodległości, a w 1989 roku, po ponownym wybiciu się Polski na niepodległość, tym razem po obaleniu komunizmu, święto to zostało uroczyście przywrócone, dzięki czemu corocznie możemy spotykać się w dniu 11 listopada, by świętować wolność i niepodległość naszej Ojczyzny.

Jesteśmy świadkami  gwałtownie  zmieniających  się  stosunków  międzynarodowych i związanych z tym zaburzeń w funkcjonowaniu wielu państw i narodów. Agresywna wojna wywołana przez Federację Rosyjską w Ukrainie, rzutuje na architekturę bezpieczeństwa w  całej  Europie,  mając  coraz  większe  znaczenie  globalne.  Historia nabrała ogromnego przyspieszenia. Za wschodnią granicą naszego państwa toczą się intensywne działania zbrojne - ich wynik może rzutować na rozwój Polski. Niepodległa Ukraina, to gwarancja bezpieczeństwa także bytu naszego państwa, bariera dla   odwiecznego   zagrożenia   płynącego   ze   wschodu.   Zwycięstwo   Ukrainy,    to przekreślenie imperialnych ambicji Rosji w Europie.

Złożona sytuacja międzynarodowa wymaga od nas wyjątkowej sprawności działań, wyobraźni, intuicji politycznej, przewidywania i pilnego wzmacniania elementów państwa, które gruntują nasze bezpieczeństwo, takich jak niezależność energetyczna, budowa nowoczesnej infrastruktury, a także szybka rozbudowa potencjału wojskowego naszego   Państwa.   Warto   podkreślić   fakt,   że   to   właśnie   Wojsko,   ale   także   i Straż Graniczna, Straż Pożarna, Policja i inne służby mundurowe, wykazały ogromną sprawność działania i poświęcenie, za co jesteśmy im bardzo wdzięczni.

Pomimo tylu wyzwań w ostatnim półroczu, granice Rzeczypospolitej stały się bezpiecznym azylem dla siedmiu milionów emigrantów ukraińskich uciekających przed koszmarem wojny. W samym województwie lubelskim granicę przekroczyło dotychczas około 2,5 miliona osób. Nikt nie został pozbawiony opieki, ani wsparcia, tak ze strony społeczeństwa, jak też struktur administracyjnych polskiego państwa. Pomoc humanitarna   dla   tragicznie    doświadczanych    uchodźców    nie    ustaje.    Troska o  bezpieczeństwo  szukających  schronienia  Sąsiadów  z  Ukrainy,  wzbudza  podziw i uznanie w świecie. Stanowi także doskonały fundament pod przyszłe dobrosąsiedzkie relacje pomiędzy Polską i Ukrainą. Mieszkańcy województwa lubelskiego wykazali się ofiarnością, empatią i wrażliwością na krzywdę narodu ukraińskiego, za co w imieniu Komitetu Honorowego Obchodów Narodowego Święta Niepodległości 11 listopada, serdecznie dziękuję.

Wysiłki naszego państwa skoncentrowane na wsparciu militarnym i pomocy humanitarnej dla walczącej o niepodległość Ukrainy, oraz intensywna aktywność polskiej  dyplomacji  na  arenie  międzynarodowej,  to  bardzo  istotny  polski  wkład w bezpieczeństwo nie tylko kraju, ale i Europy.